ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ

Τον κόσμο μου ειπες θελεις να γνωρισεις

να δεις τόπους μακρινους

νέους πολιτισμούς να μάθεις.

Να ζήσεις μακριά μου

θα μπορέσεις;

χωρίς την αγκαλιά μου;

χωρίς τα φιλιά μου;

Στ' αεροπλάνα και στα καράβια

ίσως και να με σκέφτεσαι
μπορεί να νιώθεις πόνο

που μακριά σου εγώ θα είμαι.

Χαρά όμως δε θα νιώθεις

όλοι οι τόποι που θα γνωρίσεις

μακριά από κάποια που σ αγαπάει

άσχημοι τόποι θα είναι

χωρίς ελπίδα

ENA TΡΑΓΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ :

Κυριακή μεσημέρι , μου δόθηκε η αφορμή, οι σκέψεις να γίνουν μελάνι, να ζωγραφίσουν το χαρτί .
Σκέψεις ,εικόνες , φιλοσοφίες, παραλογισμοί και ειλικρινά είναι η πρώτη μου επαφή , μ'ενα κόσμο, μακριά από παραμύθια μ' ενα κόσμο που λέει μονό αλήθεια . Αλήθειες για ανθρώπους , για τη φύση, για αγάπες .
Τέλος πια τα ψέμματα ,τέλος οι αυταπάτες .
Ρίχνω φίλε μου, το βλέμμα έξω από το παράθυρο για λίγο...
Αρχίζει η σκέψη να τρέχει.. τις υοτοπιες μέσα μου τώρα πνίγω Βλέπω τα πάντα να πεθαίνουν, τίποτε πια δεν θα μείνει Κι αν θες φίλε μου , και μπορείς , υποστήριξε το αντίθετο, δώσε μου το αντίδοτο, που θα μας γλιτώσει από τη δίνη.
Μάταιο, εγκλωβιστεικαμε σε συναισθήματα αυτοκαταστροφικά Φιλέ θα σου πω μόνο λίγα, έτσι παραδειγματικά..
φρίκη, σχιζοφρένεια, πλεονεξία , απληστία μίσος, αλαζονεία .
Είναι ελάχιστα, θα σου πω κι άλλα, Θεέ μου.... τι ειρωνεία εγκεφαλική βλακεία , ζήλια υπεροψία
Ιδέα πως τα πάντα ανήκουν σε μας , όλα ανήκουν στην κοινωνία .
Μένος με την εξουσία , μισός με λόγο τη θρησκεία .
Τώρα καίνε τα μυαλά , κάποτε έκαιγαν βιβλία , είναι γραμμένα στην ιστορία .
Κάπου εδώ θα τελειώσει , αφού τώρα τα έκαψαν όλα . Δάση μυαλά ,ναούς πολιτισμούς,σχολεία .
Όχι φίλε μου οι σκέψεις άλλο δεν αντέχουν , γι αυτό τραβάω το βλέμμα μου από τους γκρίζους ουρανούς .
ΝΑΙ ! γκρίζοι , κι ας έχουν πάψει πια να βρέχουν Υποφέρουμε από διοξείδιο πονοκεφάλους, και ιούς . Ψάχνοντας διέξοδο από αυτό , με μαγνητίζει η ΤV. H ίδια φρίκη Θεέ μου στα πάνελ, πατέρες ηθοποιοί... πατέρες όχι σαν τον π......... που σε παράτησε αυτός για τον Χριστό ,την καλή Ζωή άφησε.
και τώρα , πουλάει και πληρώνεται το προϊόν αγάπη .... Μα είναι ακόμα κυριακή , γι αυτό φιλε μου άλλαξε κανάλι . ΜΩΡΑΙΤΗΣ ΦΩΤΗΣ . Ε.Β

ΦΩΛΙΤΣΑ...

Σαν τη φωλίτσα των πουλιών,

θα κάνω την καρδιά μου ....

εγώ θα τρέχω για τροφή...

θ απλώνω τα φτερά μου,

να σε ταΐζω με φιλιά..

να σε κρατώ κοντά μου....

Κι αν το χειμώνα που θα ρθει...

κρυώνεις έρωτα μου...

θα σε ζεσταίνω τρυφερά..

μέσα στα πούπουλα μου.

σαν μεγαλώσεις και θαρρείς..

πως πρέπει να πετάξεις...

πάρε μαζί σου τα φτερά....

πάρε τα όνειρα μου.

τι να τα κάνω όλα αυτά...?

χωρίς τον έρωτα μου....???

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΑΞΩ ΕΓΩ ΞΑΝΑ .....

Ε.Β

ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ....

Της μοναξιάς…

Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις

Και θέλω να'ρθω εκεί κοντά

Τίποτα να μην πάθεις

Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς

Με το χαμόγελό σου

Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά

Θα βλέπω απ'το φως σου

Να με θυμηθείς

Να με θυμηθείς

Δεν φταίω εγώ...

Μέσα μου θα ζεις...

ΓΕΛΑΩ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ :

Το αφιερώνω στον ερωτά μου που με κάνει κάθε μέρα ευτυχισμένη.
Αφορμή ένα γράμμα ο τίτλος του. Γελάω με την ζωή :
που ευτυχισμένη με έχει κάνει
στέλνοντας μου τον στο δρόμο μου ,
με αφορμή ένα γράμμα. Γελάω με την ζωή
που ευτυχισμένη με έχει κάνει Κοιτάζοντας πίσω ,
τα Σ' αγαπώ τόσα πολλά
μα οι λύπες περισσότερες
χωρίς δικαιολογία να υπάρχει.

Ερωτευμένος ήσουνα μαζί μου
το έδειχνες και μου το έλεγες κάθε λεπτό ,χωρίς η καρδιά σου να συμφωνεί ....
μ' αυτά που τα ματιά σου ελεγαν .
στέλνοντας μου τον στο δρόμο μου...
με αφορμή ένα γράμμα. Μια ιστορία αγάπης ....
γραμμένη σε δύο σελίδες
με τα σ' αγαπώ, τα φιλιά
μέχρι τα νεύρα και τους τσακωμούς.

Κοιτάζοντας πίσω
Ε.Β
τα Σ' αγαπώ τόσα πολλά.....

Εν τω μεταξύ έχω βαλθεί να ζωγραφίσω…

Η ΔΑΦΝΗ ΜΟΥ...
Πλησιάζω δάφνες και αφουγκράζομαι.
στέκονται στη σειρά
και περιμένουν να διαλέξω.
Απ΄ όλες, μια μόνο θα γίνει η δάφνη μου.
Για ΄κείνους που δεν ξέρουν από δέντρα,
όλα τους φαίνονται ίδια…
Ίσως παρόμοια κι εκείνοι
που δεν ξέρουν από ανθρώπους,
και τους φαίνονται όλοι Ίδη,
αλλά δεν ξέρω
αν είναι ποιο κερδισμένοι από εμένα.
Εκεί στο βάθος μια δάφνη αμίλητη
σαν να με κοιτάζει και μου νεύει,
κι όταν πλησιάζω και την αγγίζω,
βάζω στοίχημα πως μου χαμογελάει
και της χαμογελάω κι εγώ.
πληρώνω
και τη βάζω προσεχτικά στο αυτοκίνητο.
Οδηγώ σαν να βιάζομαι,
με ενθουσιασμό.
Παρκάρω έξω από το σπίτι
και βλέπω την Κλειώ,
που μάλλον γυρίζει από ψώνια.
- Ει, τι έχεις Εκεί; μου φωνάζει.
- Μια δάφνη, της λέω.
- Ω! θα γίνει δέντρο.
Που θα τη φυτέψεις,
έχει μείνει καθόλου χώρος;
Ελευθέρωσα τον έναν τοίχο
Στο καθιστικό,
Ξεκρέμασα τα κάδρα,
μετακίνησα την τηλεόραση
και τον κάλυψα όλο με χαρτί.
Πάνω εκεί ζωγράφισα
ένα ακριβές αντίγραφο της δάφνης μου
με περίσσιο κόπο.
Κάθε μέρα το παρατηρώ ανελλιπώς
για ν΄ ανακαλύψω τη μικρή
αλλαγμένη λεπτομέρεια.

Εν τω μεταξύ έχω βαλθεί να ζωγραφίσω

κι άλλα δέντρα για συντροφιά
στη δάφνη του τοίχου,
γιατί μου φάνηκε ολομόναχη.
Παιδεύομαι κάμποση ώρα
Με τα πινέλα και τις μπογιές,
Με απορροφάει η προσπάθεια,
Με ανακουφίζει.
Είναι μια μάλλον ευχάριστη διαδικασία,
ένας ενδιαφέρον τρόπος
να αποτυπώσω κάπου
όλα εκείνα που αισθάνομαι.
Μου φαίνεται αναπόφευκτο
ο κόσμος που έχω μέσα μου
να θέλει να εξωτερικευτεί
και βρίσκει τρόπο, εκφράζεται έτσι,
χωρίς λέξεις…..!
Οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα.
Είναι όπως τα χρώματα,
οι νότες της μουσικής,
οι εικόνες, και οι γεύσεις.

Όλα είναι τρόποι έκφρασης.
Εκφραζόμαστε συνεχώς, με κάθε τρόπο.
Ακόμα και οι επιλογές μας
Είναι ένας τρόπος έκφρασης…!

ΖΩΓΡΑΦΟΣ.

Ο Ολλανδός ζωγράφος Βαν, Βίνσεντ Γκογκ ( 1853-1890 ) έζησε και εργάστηκε στη Νότια Γαλλία . Πέρασε μια ταραχώδη Ζωή .

Ο αδερφός του, Τεο, ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που πίστευε στη μεγαλοφυΐα του.

Ο ίδιος ο ζωγράφος δεν μπόρεσε , όσο ζούσε, να πουλήσει κανένα πίνακα του .

Μονό μετά τον θάνατο του αναγνωρίστηκε το ταλέντο του και οι πίνακες απέκτησαν ανεκτίμητη αξία .

Ο Βαν Γκογκ δεν κατάφερε να σταθεί σε καμιά δουλειά . Στην τέχνη στράφηκε γιατί θέλησε να εκφράσει τα έντονα θρησκευτικά του αισθήματα.

Όμως μονό το 1880 αποφάσισε να ασχοληθεί συστηματικά με τη ζωγραφική το 1886,και κατά τη διάρκειά ενός ταξιδιού του στο Παρίσι, ήρθε σε επαφή με τους εμπρεσιονιστες ζωγράφους, γεγονός που επηρέασε τη μετέπειτα δημιουργία του.

Δυο χρόνια μετά εγκαταστάθηκε στην Αρλ της Ν. Γαλλίας . Εκεί δημιούργησε τους περισσότερους πίνακες του .

Στα τελευταία χρόνια της Ζωής του υπέφερε από κατάθλιψη , που τον οδήγησαν τελικά στην αυτοκτονία , το 1890 .

ΑΠΟ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ : 'ΑΛΦΑ'

ΨΑΧΝΩ...

Ψάχνω δυο μάτια να κοιτάζουν..
'μονό έμενα...!!!
ψάχνω δυο χείλη να τρέμουν.....
'μόνο για μένα !
Ψάχνω μια καρδιά να χτυπά δυνατά !
Ψάχνω αγάπη !!
ζητάω πολλά ??
Ψάχνω έναν άνθρωπο...
να με νιώθει πραγματικά !
θέλω τα μάτια του...
να με κοιτούν τρυφερά...
τα χείλη του να με φιλούν απαλά..
ψάχνω αγάπη πραγματική !
ζητάω πολλά ??
Ε.Β

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΕΧΩ...

Βρίσκεσαι στο πλάι μου...

μα είσαι μακριά μου...

να βρεις τον τρόπο μάτια μου...

να πείσεις την καρδιά μου .

Την πλήγωσες την πόνεσες....

και τώρα τις ζητάς....

όλα να τα ξεχάσει .

Μα η καρδιά μου που πονά...

ξέρει πως σ'εχει χάσει .

Τώρα θα φύγω μακριά..

κανέναν να μη βλέπω..

αφού και σένα που αγαπώ...

δεν θα μπορώ να σ'εχω .