Εν τω μεταξύ έχω βαλθεί να ζωγραφίσω…

Η ΔΑΦΝΗ ΜΟΥ...
Πλησιάζω δάφνες και αφουγκράζομαι.
στέκονται στη σειρά
και περιμένουν να διαλέξω.
Απ΄ όλες, μια μόνο θα γίνει η δάφνη μου.
Για ΄κείνους που δεν ξέρουν από δέντρα,
όλα τους φαίνονται ίδια…
Ίσως παρόμοια κι εκείνοι
που δεν ξέρουν από ανθρώπους,
και τους φαίνονται όλοι Ίδη,
αλλά δεν ξέρω
αν είναι ποιο κερδισμένοι από εμένα.
Εκεί στο βάθος μια δάφνη αμίλητη
σαν να με κοιτάζει και μου νεύει,
κι όταν πλησιάζω και την αγγίζω,
βάζω στοίχημα πως μου χαμογελάει
και της χαμογελάω κι εγώ.
πληρώνω
και τη βάζω προσεχτικά στο αυτοκίνητο.
Οδηγώ σαν να βιάζομαι,
με ενθουσιασμό.
Παρκάρω έξω από το σπίτι
και βλέπω την Κλειώ,
που μάλλον γυρίζει από ψώνια.
- Ει, τι έχεις Εκεί; μου φωνάζει.
- Μια δάφνη, της λέω.
- Ω! θα γίνει δέντρο.
Που θα τη φυτέψεις,
έχει μείνει καθόλου χώρος;
Ελευθέρωσα τον έναν τοίχο
Στο καθιστικό,
Ξεκρέμασα τα κάδρα,
μετακίνησα την τηλεόραση
και τον κάλυψα όλο με χαρτί.
Πάνω εκεί ζωγράφισα
ένα ακριβές αντίγραφο της δάφνης μου
με περίσσιο κόπο.
Κάθε μέρα το παρατηρώ ανελλιπώς
για ν΄ ανακαλύψω τη μικρή
αλλαγμένη λεπτομέρεια.

Εν τω μεταξύ έχω βαλθεί να ζωγραφίσω

κι άλλα δέντρα για συντροφιά
στη δάφνη του τοίχου,
γιατί μου φάνηκε ολομόναχη.
Παιδεύομαι κάμποση ώρα
Με τα πινέλα και τις μπογιές,
Με απορροφάει η προσπάθεια,
Με ανακουφίζει.
Είναι μια μάλλον ευχάριστη διαδικασία,
ένας ενδιαφέρον τρόπος
να αποτυπώσω κάπου
όλα εκείνα που αισθάνομαι.
Μου φαίνεται αναπόφευκτο
ο κόσμος που έχω μέσα μου
να θέλει να εξωτερικευτεί
και βρίσκει τρόπο, εκφράζεται έτσι,
χωρίς λέξεις…..!
Οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα.
Είναι όπως τα χρώματα,
οι νότες της μουσικής,
οι εικόνες, και οι γεύσεις.

Όλα είναι τρόποι έκφρασης.
Εκφραζόμαστε συνεχώς, με κάθε τρόπο.
Ακόμα και οι επιλογές μας
Είναι ένας τρόπος έκφρασης…!