ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Δυο μάτια πιο μεγάλα από τη Θάλασσα . ΕΣΥ ! Ουρανός , καλοκαίρι . Και η καρδιά σου με μίσχο την αγάπη μου . Ράγισε η μάσκα του Αυγούστου , γεννηθήκαμε . Η νύχτα στάθηκε καλή μητέρα . Πλησίασες . εγώ και συ . Ο Ουρανός έσκυψε . με φιλησες ένα αστέρι κρυφοκοιταζε.... Πάμε μέσα είπες, το πρωί . Τα χείλη μου είχαν τη γεύση , μιας νύχτας καλοκαιριού μαζί σου . Χαμογέλαγες . Κατάλαβα... Το μεσημέρι έφυγες . Η θάλασσα μίκραινε , όλο μίκραινε.. ώσπου έγινε δυο μάτια που χάθηκαν.. Τα άλλα όλα στη θέση τους . το καλοκαίρι το μπαλκόνι ο ουρανός .