Της αγάπης δέρας

Μες τις συμπληγάδες της καρδιάς σου,

ένα περιστέρι φυτεύω, να καταριέται τον καημό,

τον πόθο και την άρνηση στα παιδιά της λησμονιάς σου.

Η Αργώ είναι το ταξίδι στο σεληνόφως,
είναι η φαρμακωμένη φυλακή των στεναγμών και των ονείρων,
είναι αυτή που χαϊδεύει τον σπόρο στην πρύμνη της,
ανθίζοντας παράλληλα χίλια περιστέρια

στον κόρφο της ψυχής μου.

Το δύο βουνά, πελώρια, τώρα πια φαντάζουν κρεμαστοί κήποι
με τα παιδιά τρέχοντας και τραγουδώντας
να δροσίζουν το ζεστό γέλιο στα άνθη
και εγώ μέλισσα μονάχη να σεργιανάω στις ανάσες του χθες
έχοντας τα περιστέρια για δέρας και μαντήλι.

Και μες τις συμπληγάδες της καρδιάς σου,

ένα περιστέρι φυτεύω..

Χριστόφορος Αττικουρής